یک انتقاد وارده

عدم حضور فرزندان خوزستان در کابینه یازدهم؛

دولت یازدهم در گام اول مردود شد

سیدشکرخدا موسوی

خوزستان، فصل درخشان کتاب تاریخ معاصر ایران اسلامی است. از قیام آزادی خواهانه مشروطه ، جنبش استقلال جویانه ملّی شدن صنعت نفت تا پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی حتی یک خط از شکوه و عظمت ایرانیان را بدون حضور خوزستانیان نمی توان تصور کرد. این استان: کربلای ایران، دروازه ورود تشیع و بیرق همیشه در اهتزاز ولایتمداری است که در گذشته و حال؛ همانا چشمه جوشان تولید نخبگان دانشمند؛ فرهیختگان ارجمند و فاضلان و عالمان دردمند بوده است.

علی بن مهزیار اهوازی؛ ابن هیثم، شیخ انصاری، شیخ شوشتری، سیدنعمت الله جزایری و آیت الله بهبهانی، صدها نخبه علمی و هنرمند برجسته و فرهنگی نامدار و نویسندگان تاثیرگذار تنها بخشی از توانمندی نیروی انسانی شایسته و توانمند خوزستانی هستند که شرح تفصیلی این بزرگان مثنوی هفتاد من کاغذ می خواهد.

از ابتدای انقلاب اسلامی تا کنون نیز می توان از هزاران سردار و شهید عالیقدر، ده ها وزیر و مدیر عالی رتبه در سطوح مختلف کشوری و لشکری یاد کرد. فرزندان خوزستان در هر پست و رتبه و مقامی که حضور داشته اند شیفته خدمت بوده اند و در پی فرصت برای دفاع از آرمان های ژرف امام روح الله و مقام معظم رهبری و انقلاب اسلامی.

مفتخریم که نام حتی یک خوزستانی را در طومار پیچیده نفاق، فتنه، انحراف و ولایت گریزی و اسلام ستیزی نمی بینیم.

مفتخریم که خوزستان همواره سنگر نخستین دفاع از تمامیت ارضی ، عزت و شرافت ایرانی محسوب می شده و سینه ستبری در برابر هجوم ددمنشانه نظام سلطه.

مفتخریم در عین محرومیت، تبعیض و ناروایی؛ وفادارترین سربازان مقام عظمای ولایتیم و تا ابد در کوچه های کوفه تاریخ یادگاران بیعت علوی و پشتیبانان امام سیدعلی به شمار می رویم.

داغ فقر و محرومیت بر دل داریم، استخوان بیکاری و نداری بر گلو داریم، خار تبعیض و مظلومیت بر چشم داریم؛ اما همه دنیا بداند تنها یک مقتدا ـ امام خامنه ای ـ داریم.

تا دیروز می گفتیم: یکصد و هفت سال از استخراج نفتِ خوزستان می گذرد و هنوز اختصاص دو در هزار از درآمد این بلای سیاه برای خوزستانیان نه یک آرزو که افسانه ای دور از دست می نماید.

تا دیروز می گفتیم: هزاره هاست جلگه و اکوسیستم خوزستان پذیرای بیشترین حجم از آب های جاری در کشور است و امروز حتی آب آشامیدنی مرکز استان برای آشامیدن احشام و شستشو مناسب نیست.

تا دیروز می گفتیم: سهم خوزستان از پنج هزار مگاوات برق تولیدی، شصت درصد تولید انرژی، استان اول در کسب درآمدهای مالیاتی، صادرات نفتی و غیرنفتی و نیمی از تولید ثروت ملی ناجوانمردانه هیچ است.

و حالا این روزها پس از حضور درخشان ، خیره کننده و اثرگذار مردم خوزستان در قالب حماسه سیاسی جامعه ایرانی در انتخابات 24 خرداد، از این پس باید بگوییم: سهم خوزستان و خوزستانی در محرومیت از امکانات و فرصت های شغلی به بی توجهی به سرمایه ها و چهره های ملی این خطه نیز سرایت کرده است و افراطیون دو جناح بدلیل منش اعتدالی فرزندان خوزستان در هیچ موقعیتی به سراغ این منبع غنی و سرشار از استعداد انسانی نیامده اند.

باید به صراحت گفت بی توجهی به چهرهای ملی خوزستان نه فقط ظلم به این استان است بلکه جفا در حق ایران و ایرانی است.چون کشور را از مدیریت شایستگان این سرزمین در سطح ملی محروم ساخته ایم.

بی مسامحه و به نمایندگی از پنج میلیون خوزستانی خطاب به منتخب یازدهم جمهور، دکتر حسن روحانی می گویم: سهم خوزستان شایسته و لایق در کابینه شما کجاست؟

مگر نه اینکه خوزستان قطب بی بدیل کشاورزی در منطقه خاورمیانه است؟

مگر نه اینکه خوزستان قلب تپنده تولید انرژی در کشور است؟

مگر نه اینکه نفت از خوزستان می جوشد و گاز از این خاک می تراود؟

پس چگونه می شود افراد پیشنهادی برای تصدی وزارتخانه های نفت، نیرو و کشاورزی نه تنها از خیل فرزندان شایسته این خطه نیستند بلکه در سابقه و کارنامه مدیریتی ایشان بی توجهی به منافع به حق جامعه خوزستانی و صریح تر بگوییم: خوزستان ستیزی به چشم می خورد.

یکی از آن حضرات، مبدع و مدافع طرح های انتقال ظالمانه آب است.

یکی دیگر حاضر به پرداخت سهم ناچیز و اندک اما قانونی خوزستان از نفت و گاز نیست و در گذشته مدیران پروازی تولید محور را به خوزستان گسیل داشته و هیچ اولویتی در اختصاص فرصت های شغلی به بومیان مناطق نفتخیز قائل نبوده است.

آن دیگری نیز حتی یک متر از طرح هشتصد هزارهکتاری مقام معظم رهبری برای ایجاد تحول در بخش کشاورزی خوزستان را آباد نکرد.

آیا این بود وعده شایسته سالاری و عدالت در تعیین مدیران و توزیع برابر فرصت های کلان مدیریتی؟

آیا این بود مصداق اجرایی شعار تدبیر و امید؟

آیا دود ضعیف بودن لابی نخبگان خوزستان در مرکز باید چشمان اشکبار و گرد و غبار گرفته مردم خوزستان را بیازارد؟

مگر نه اینکه نخبگان در هر سطح از هر ملت و جامعه، همانند یاخته‌های مغز در پیکره انسان، تجلی‌گاه و قوه محرکه باورها، نیروها و اراده‌‌ی ملت‌‌ها هستند و راهبری تفکر عمومی در جهت‌‌گیری‌ها و حرکت‌های طولی و عرضی جوامع را بر دوش می‌کشند؛ طبیعی است که حضور نخبگان دردآشنای بومی از هر منطقه می تواند فرآیند تصمیم سازی و تصمیم گیری در کابینه را تا حد بسیار زیادی به منافع و مصالح عمومی نزدیک سازد؛ به جرات می گویم مردم خوزستان منهای لابی گران حرفه ای که حیات خود را در هر شرایطی بواسطه تامین منافع شخصی و باندی تضمین شده می یابند؛ از کابینه پیشنهادی دولت یازدهم ناراضی، نگران و سرخورده اند و خاطرات تلخ عملکرد دولت های مستقر در دو دهه گذشته برای آنها زنده شده است. دولت هایی که هر یک در پایان عمر خود شرمسار دست های پینه بسته، چشمان از سو افتاده، پاهای تاول زده و سینه های رمق گرفته مردم خوزستان بوده اند.

به جرات می گویم: به عنوان قطره ای از بی کرانه ترین دریای این سرزمین، خوزستان عزیز، به نام مردمانی پاک ضمیر که دیگر قلمِ نجابت از وصف صبر و استقامت آنها در برابر کوهی از مشکلات و ناروایی های ناتمام و تبعیض های ناگوار سر تسلیم فرو آورده است همه مساعی و تلاش خود را جهت مخالفت با وزرای پیشنهادی نیرو، نفت و کشاورزی به کار خواهم بست تا صدای مظلومیت خوزستان در چینش کابینه یازدهم در عرصه ملی طنین انداز شود.

وزرای پیشنهادی برای این وزارتخانه ها نیز بدانند در صورت تایید مجلس، فرش قرمز خوزستان در انتظار آنها نخواهد بود! خوزستان میزبان خوبی برای خوزستان ستیزان نیست! خوزستان به گفته امام راحل دین خود را به اسلام عزیز ادا کرده است. همان اسلامی که به گفته رهبری حکیم و خردمند انقلاب، هدف غایی دولت اعتدالی است. پس باید فرمان سال های گذشته رهبری در دهلاویه را شنید که؛ خوزستان را بسازید. گام اول در ساختن ، عمران و آبادانی خوزستان استفاده از نخبگان شایسته خوزستان است. در دولت یازدهم گام اول با بی مهری به خوزستان برداشته شد. بی گمان بیان صریح این مطالبه در رسانه های گروهی به عنوان نمایندگان افکار عمومی، تریبون های نماز جمعه و توسط روحانیت معظم، نخبگان دانشگاهی، صحن مجلس و هر فرصتی که در اختیار است می تواند قطار از ریل خارج شده دولت روحانی را در خوزستان به ریل بازگرداند.

امروز مطالبه حق خوزستان از کابینه یازدهم رسالت تاریخی تک تک نخبگان خوزستانی است. نخبگان خوزستان در قبال سکوت در برابر این ناروایی و تبعیض، در پیشگاه تاریخ و نسل های آینده خوزستان پاسخ قانع کننده ای نخواهند داشت. کمترین انتظار مردم خوزستان، بازنگری منادی شعار اعتدال و مدعی دولت تدبیر و امید در ترکیب کابینه پیشنهادی و دلجویی از مردم پاک نهاد این سامان است.

خوزستان امروز آوردگاه این پرسش است: آیا دولت یازدهم نیز به خوزستان پشت خواهد کرد؟