اخبار سیاسی روز

شبکه های اجتماعی و سوداگری اطلاعات

به گزارش عماریون به نقل از امام مهدی ، عصر ما به درستی عصر اطلاعات نام گرفته است ، چه اینکه اطلاعات سکه ی رایج و کالای بی بدیل و حتی مال التجاره ای است که تعاملات و مبادلات دنیای ما را می‌سازد ، تغییر می‌دهد و حتی خراب می کند.
در این میان منابع و ابزار ، واسط ها ، فرستنده ها و گیرنده های اطلاعاتی هر یک نقش‌های ریز و درشتی را در ساخت و بافت یک پازل -خواه مهم و ضروری یا مبتذل و پیش پا افتاده – بازی می کنند.


اجازه بدهید تا همین جا تکلیف نویسنده و مخاطب بر سر مفهوم اطلاعات روشن بشود : اطلاعات و  محصولات آن در دوره ی ما به رغم اینکه بر پایه ی فناوری ساخته و پرداخته و مبادله می‌شوند ، اما فراتر از مباحث تکنولوژیک هستند . این یکی از گره‌های کلیدی در مفهوم اطلاعات در دنیای پیرامون ما است ؛ اینکه بتوانیم اصالت اطلاعات را از فناوری اش جدا کرده و آن گاه  به تجزیه و تحلیل آن بپردازیم.


وقتی من و شما در مورد اطلاعات صحبت می‌کنیم دانسته یا نادانسته در حال بحث در سه محور کلی هستیم :
اطلاعات خام یا همان data
موضوعاتی که بصورت خبر صرف بیان می‌شوند ، به لحاظ زمانی در ابتدای هر فرآیند یا روند منتشر می‌شوند و به نوعی نقطه ی شروع یک مدار اطلاعاتی به حساب می آیند.

اطلاعات پردازش شده یا Information


هنگامی که در طول یک فرایند یا روند و با استفاده از ابزار ، نگرش‌ها و سیاست‌های گوناگون به پردازش اطلاعات خام می‌پردازیم ، در نهایت یک یا چند خروجی به همراه ارزش افزوده نسبت به اطلاعات اولیه در اختیار خواهیم داشت . بسته به اینکه چه میزانی از فن ، مهارت و دقت در پردازش اطلاعات به کار رفته است ، اطلاعات پردازش شده قابلیت استفاده و بازده کیفی و کمیّ بیشتری خواهند داشت


اطلاعات محرمانه و طبقه بندی شده یا intelligence


این بخش از مدار اطلاعاتی با اینکه خواهان زیادی دارد ولی به دلیلی نقش تعیین کننده و حساسیت بالا در اختیار گروه‌های معدودی از نخبگان ، تصمیم سازان و تصمیم گیران یک سازمان و یا مجموعه قرار دارد، دستیابی به این اطلاعات پرهزینه است زیرا ارزش افزوده بالایی دارد و این ارزش افزوده حاصل به کار گیری همان فنون و مهارت و دقت بالا در پردازش این اطلاعات است.همچنین این دسته از اطلاعات نقش کلیدی در مدار اطلاعاتی دارند که با عمل بر روی آنها می‌توان چراغ مدار را روشن یا خاموش کرد !


حالا بیایید در مورد این پرسش کمی فکر کنیم : در عصری که اطلاعات مبنای ارزش مادی و غیر مادی است و پایه ی کسب و توسعه و انتشار اطلاعات بر فناوری و تکنولوژی قرار دارد ، چه گروه‌هایی بهره مند و چه کسانی محروم تر هستند؟ چه کسانی قدرتمندتر و چه کسانی ضعیف‌تر هستند ؟ چه کسانی امنیت بیشتر و چه کسانی آسیب‌پذیری بیشتری دارند؟
اگر بخواهیم در پهنه ی بین‌المللی و فرادولتی به این پرسش جواب بدهیم ، باید بگوییم رسانه‌ها اعم از دیداری و شنیداری و نوشتاری حتی از سازمان های امنیتی و اطلاعاتی نیز قدرتمندتر و ثروتمندتر هستند. گاه رویدادی در یک شبکه ی اجتماعی ، یک گزارش خبری در اخبار نیمروزی ، یک کلیپ تصویری بلوتوث شده چنان اثر مخربی دارد که شاید از یک بمباران هوایی نیز وحشت‌انگیز تر باشد و یا بالعکس ، چنان سازنده و تقویت کننده باشد که از عملیات کماندویی یک گردان ورزیده نیز بالاتر قرار بگیرد.


در این میان بورژواژی شبکه‌های اجتماعی نظیر توییتر ، فیس بوک ، گوگل پلاس و نظایر این‌ها چیز دیگری است ! قرار گرفتن مال التجاره ی اطلاعات در دستان این شبکه‌ها و تبدیل مخاطبان و کاربران به یک جامعه ی کارگری در مدارهای گوناگون اطلاعاتی چیزی است کمتر به چشم می‌آید ولی فعالیت خاموش ،به معنای نبود تأثیر گسترده و­پیچیده ­ی آن‌ها نیست.
در ابتدای امر ، شبکه‌های اجتماعی زیرساخت فعالیت خود را بر مبنای ترشح بزاق مخاطب قرار داده و او را به داخل مدار اطلاعاتی می کشانند ، وی را سهام داری جزء می‌کنند و سپس به سبب همین وابستگی از او یک کارگر – مشتری طولانی مدت می سازند. آنچه که کاربر از شبکه ی اجتماعی به دست می‌آورد محدود ، دست دوم و دست چندم و احتمالاً دارای خطاست ، پردازش صحیح و قابل اعتنای اطلاعات در شبکه‌های اجتماعی به طیف اندکی از افراد اختصاص دارد ، وابستگی به شبکه‌های اجتماعی و قرار گرفتن آن‌ها در جایگاه مهمی از سبد اطلاعاتی کاربران ، رابطه‌ای غالباً یک سویه را به نفع شبکه‌های اجتماعی رقم می‌زند تا هر ساعت و هر روز خود را قدرتمندتر و ثروتمندتر سازند.


مورد دیگر در شبکه‌های اجتماعی کاربردهای دوگانه ای است که این رسانه‌ها دارند ؛ یعنی اگرچه بر پایه تبادل اطلاعات طراحی شده‌اند ولی بستر خوبی برای تهاجم به اهدافی هستند که چراغ سبز صاحبان این صنعت و تجارت برای آغاز حمله بر علیه شان و کوبیدن آن‌ها کافی است . در اینجاست که چهره ی به ظاهر بی‌طرف و آزادمنشانه ی شبکه‌های اجتماعی نقاب از چهره می افکند و بسته به اینکه چه هدفی ارزش و اهمیت بیشتری برای انهدام دارد ! مورد هدف قرار می‌گیرد ، محدود یا تحریم می شود و یا حذف می گردد.


برده‌داری شبکه‌های اجتماعی به همین جا ختم نمی شود؛ زیرا ممکن است تجارت اطلاعات و سود سرشار آن اقتضا کند تا این بار خود شبکه ی اجتماعی ، اطلاعات مربوط به کاربرانش را پردازش کند و با توجیهاتی نظیر مبارزه با تروریسم ، جرائم سازمان یافته و غیره در اختیار مشتریان نامتعارفی نظیر سازمان های اطلاعاتی و انتظامی بگذارد.
شبکه‌های اجتماعی در عصر اطلاعات ثروتمند هستند چون سرگرمی و اوقات فراغت من و شما کسب و کار آن‌ها است ، از سرمایه ی و زمان ما بهره می‌برند و آنچه را که به آن وابستگی پیدا کرده‌ایم به بهای هزینه و زمان بیشتر به ما عرضه می‌کنند . آن‌ها سود سرشاری به دست می‌آورند ولی کاربران هزینه ی گزافی برای اطلاعات دست چندم ، که صحیح و غلطش به هم آمیخته است می پردازند. شبکه‌های اجتماعی فناوری های خود را پیچیده‌تر و گسترده‌تر می‌کنند تا کاربر یا همان کارگر خود را از دست ندهند و این چرخه بیش- وابستگی تکرار می‌شود.
اما روی دیگر این ماجرا حکایت دیگری است : تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات علاوه بر پویایی ، به دنبال خود ملزومات دیگری را هم وارد زندگی کاربرانش می کند. فناوری اطلاعات شبکه‌های اجتماعی در کنار خود مبلغ سبکی از زندگی است که لوازم و الزاماتی ویژه ای را می‌طلبد تا بازدهی بیشتری را در اختیار مخاطبانش بگذارد . از سوی دیگر ماهیت و کیفیت اطلاعات در شبکه‌های اجتماعی هنگامی با اقبال بیشتری مواجه می‌شود که با فناوری روز و در نهایت سبک زندگی مولد شبکه‌های اجتماعی از درجه  همسازی بالاتری برخوردار باشد ،. با این توضیح می‌توان بهتر متوجه شد که چرا فعالیت‌های فرهنگی و یا سیاسی و اجتماعی یک کاربر ایرانی به مراتب تأثیر زود گذر و ضغیف تری در شبکه‌های اجتماعیِ هر چند بومی از خود به جا می‌گذارد . زیر ساخت های فرهنگی ما با ساخت فناورانه ما سازگاری ندارد ، کاربر ایرانی از تلفیق فضای شبکه ی اجتماعی مجازی و فضای ملموس واقعی زندگی خود ملغمه می‌سازد و نه منظومه ای که هر چیز در مدار خودش حرکت کند .


در چنین شرایطی اطلاعات هر مقدار هم پردازش خوب داشته باشد ، به‌موقع و به اندازه ارائه شود باز هم کاربر به سان کارگر سردر گمی است که یکی به نعل می‌زند ، یکی به میخ ، یکی به سندان و یکی هم روی دست خودش !

نتیجه‌گیری

عصر پیچیده ی ارتباطات و اطلاعات فضایی را به وجود آورده است که داشتن اطلاعات مفید و مهم می‌تواند به تصمیم گیری ها کمک شایانی کرده و به کسب و افزایش قدرت و ثروت منجر شود. در این میان شبکه‌های اجتماعی با به کارگیری فناورهاری و نیز به کار گرفتن مخاطب به عنوان کارگر خویش ، تنها برای خود ثروت تولید می‌کنند و مخاطب را به شکل برده ای که در مقابل کار فقط غذا طلب می‌کند ، در اقیانوسی از اطلاعات ریز و درشت ، غلط و درست ، کم بازده و محدود رها می سازد. در این میان سبک زندگی عرضه شده در قالب شبکه‌های اجتماعی با فناوری آن گره خورده و مخاطب را اسیر خود می‌سازد و زندگی وی را دستخوش دگرگونی های گسترده می نماید ؛ به گونه‌ای که نه می‌تواند از چنگ تکنولوژی رها شود و نه برای آن جایگزینی پیدا کند.
همچنین در مورد کاربران ایرانی به دلیل آنکه بافت تاریخی و فرهنگی ایشان با زیرساخت فناورانه ارتباطاتی و اطلاعاتی سازگاری اندکی دارد ،  شبکه‌های اجتماعی دارای کمترین بازده و بیشترین هزینه برای آن‌ها می‌باشد که در مقابل بازده و اثرگذاری اندکی را در مقابل صرف وقت و انرژی به ارمغان می‌آورد.

در عراق چه خبر است؟/ پا به پای سوری‌ها ایستاده‎ایم

گفت وگو با نوری المالکی

چند هفته‎ای است که مناطق سنی نشین غرب عراق نیز بی‎ثبات شده و ناآرامی‎ها به‎طور خاص برخی استان‎ها مانند الانبار را در برگرفته است. 

الانبار علاوه‎بر چالش‎‎های مذهبی، با کشور‎های اردن، عربستان و سوریه نیز مرز مشترک دارد. کنار هم قرار دادن این اطلاعات این فرض جدی را به ذهن متبادر می‎کند که تحریک‎‎های مذهبی عراق همزمان با دو هدف دنبال می‎شود: هدف اول سرنگونی دولت «نوری المالکی» در عراق و هدف دوم آغاز تلاش و دورخیز جدیدی برای براندازی حکومت «بشار أسد» رییس‎جمهوری سوریه اما این بار از محور پرتنش‎ترین مرز مشترک با عراق. جایی که می‎تواند معبری مناسب برای انتقال گروه‎‎های مسلح به خاک سوریه در سایه تنش‎ها و تحریک‎‎های مذهبی اخیر عراق باشد. 

این شرایط بازماندگان حزب منحله «بعث» نیز فرصت را مغتنم دانشته و درصددند با استفاده از ابزار‎های قومیتی و مذهبی و با امید به کسب حمایت مجدد برخی کشور‎های منطقه مانند عربستان سعودی، پرچم براندازی در عراق و تجزیه منطقه‎ای را به دست بگیرند. این بی‎ثباتی می‎تواند علاوه‎بر فایده‎ای که برای «بعثی‎ها» دارد، «کردها» را نیز در جبهه مخالفان دولت مالکی تقویت کند. همچنین فاصله و شکاف ایجاد شده بر اثر بی‎ثباتی این پتانسیل را نیز داراست که «کرد‎های عراق و سوریه را به یکدیگر نزدیک کرده و خطری دیگر برای عراق را رقم زند. 

بر همین اساس «ابوهدی الموسوی»  گفت‎وگویی اختصاصی با نخست‎وزیر کشور عراق آقای «نوری المالکی» انجام داده است و موضع ایشان در مورد برخی مسائل مهم از جمله وضعیت سوریه، قرارداد‎های تسلیحاتی و نفتی عراق، موضوع بحث برانگیز منطقه فدرال کردستان عراق، روابط این کشور با جمهوری اسلامی ایران و ... را جویا شده است که مشروح گفت‎وگوی پنجره در ادامه به مخاطبان تقدیم می‎شود:
 
جناب نخست‎وزیر؛ با توجه به حساسیت بحران کنونی در کشور سوریه، موضع دولت عراق در برابر این بحران چیست؟ شما مخالف حزب بعث هستید و نظام حاکم در کشور سوریه نیز یک نظام بعثی است. بسیاری از گروه‎‎های مخالف در داخل و خارج سوریه علیه نظام کنونی برخاسته‎اند، ولی موضع‎ صریح دولت عراق تاکنون مشخص نشده است. آیا دولت شما موافق نظام حاکم بر سوریه است یا مخالف آن؟ 

رژیم بعث هرجا که باشد، من مخالف آن هستم ولی موضع کنونی ما ضد‎ نظام بعثی یا ضد ‎مخالفان نیست. نظام حاکم بعثی، سوری است و ملت سوریه با آن سر و کار دارد؛ حال می‎خواهند آن را قبول یا نفی کنند. ما هم‎اکنون به امنیت منطقه می‎اندیشیم. القاعده و دیگر مزدوران امنیت منطقه را تهدید می‎کنند. سرنوشت عراق بعد از تغییر نظام در سوریه چه می‎شود؟ این موضوع مهم سبب شده است که دولت عراق موضع‎گیری خاصی در قبال بحران سوریه داشته باشد.  ما به آینده سوریه می‎اندیشیم. 

سوریه به عرصه نبرد منطقه‎ای تبدیل شده است و این رویارویی به دیگر مناطق نیز سرایت خواهد کرد. کشور‎های مجاور سوریه از جمله عراق، ترکیه، اردن و لبنان از این قاعده مستثنی نیستند. بدیهی است که این مسائل باعث می‎شود ما موضع‎گیری سیاسی ویژه‎ای داشته باشیم. ما نه موافق نظام حاکم هستیم و نه موافق مخالفان؛ بلکه ما هم‎اکنون پا به پای ملت سوریه ایستاده‎ایم. هرچه ملت سوریه بخواهد، حقی مسلم است. ما با عدالت، آزادی و انتخابات در سوریه موافقیم و نسبت به روش مخالفان سوری و عملکرد برخی کشور‎های همسایه و عربی در سوریه ملاحظاتی داریم. حق و حقوق ملت سوریه با انتخابات به سرانجام می‎رسد و ما همین را می‎خواهیم. در ضمن ما مخالف مسلح شدن دو طرف یعنی نظام حاکم و مخالفین هستیم. 

شما از تفاوت موضع خودتان با مواضع کشور‎های عربی نگران نیستید؟ 

به خدا من می‎دانم که موضع‎گیری کشور‎های عربی چگونه است. سرانجام بهار عربی به کجا رسید؟ ملاحظه کردیم که در خیابان‎‎های قاهره، تونس و اکنون در سوریه پرچم القاعده برافراشته شد. همه این را می‎دانند. 
همه کشور‎های عربی درباره سوریه موضع واحد ندارند. متأسفانه برخی متأثر از فضا هستند. ما موضع خودمان را ر‎ها نمی‎کنیم؛ چراکه شرایط مثبت و منفی سوریه بر ما تأثیر دارد و ملاحضات ما با کشوری که از منطقه دور است و تحولات سوریه بر آن تأثیر ندارد، متفاوت است.

بحران سوریه بر کشور ما تأثیر مستقیم منفی دارد. آقای کوفی عنان و آقای أخضر الابراهیمی موضع دولت عراق را تأیید کردند. ما باور داریم که ارسال سلاح به سوریه باعث تشدید بحران و کشته شدن بیشتر سوری‎ها خواهد شد و دو طرف درگیری از آن سودی نمی‎برند. 

صادرات نفت عراق به اردن هم‎اکنون به حجم قابل توجهی رسیده است. رفت و آمد مقامات ایرانی به بغداد بیشتر شده و اخیرا هم آقای لاریجانی به بغداد آمد. مقامات امنیتی عراق جهت گفت‎وگو با مقامات عربستان سعودی وارد ریاض شدند و روابط شما با کشور کویت نیز روز به روز بهتر شده است. با وجود بحث‎‎های سیاسی با ترکیه، هم‎اکنون حجم مبادلات تجاری با این کشور به بیش از سیزده میلیارد دلار رسیده است. اینها تحولاتی است که بعد از سقوط رژیم سابق عراق صورت گرفته است. آیا این سیاست‎های دولت عراق با بهار عربی مرتبط است؟ 
هرگز؛ تمامی این موارد حاصل یک برنامه‎ریزی دقیق سیاسی است. برنامه کنونی دولت عراق جلوگیری از مداخله‎ بعضی از کشور‎ها است. 

همه کشور‎ها در تمامی امور خود مشکلاتی دارند؛ همان‎طور که ما مشکلات فراوانی داریم نمی‎خواهیم کسی در امور ما مداخله کند. تمامی کشور‎ها باید با یکدیگر همکاری مفیدی داشته باشند و برای پیشرفت و آبادانی کشور خود نیز تلاش کنند. 

در فضای بین‎الملل، قرارداد نظامی با روسیه ابهامات فراوانی را به‎همراه داشته است. آیا این قرارداد به مشکلی برخورده است یا فشار آمریکا باعث به تعویق افتادن آن شده است؟ 

ما از این قرارداد عقب نشینی نمی‎کنیم. به‎زودی این قرارداد با تغییرات اساسی به مسیر اصلی خود بازخواهد گشت. بنده خود پیگیر این موضوع بودم. با همکاری وزارت دفاع این پرونده مورد بررسی جدیدی قرار گرفت. برای احتیاط بیشتر نماینده ویژه و هیأت خرید سلاح را تغییر دادیم و اکنون هیچ واسطه‎ای بین دو طرف نیست. 
نماینده ویژه ما هم برای عقد قرارداد به روسیه سفر کرد. بنده دلیل این شایعه‎پراکنی‎ها را نمی‎دانم. من منتظر دلیل واقع‎بینانه‎ای هستم که برایم ثابت کند فرد یا افرادی از این قرارداد نفعی برده‎اند. 

اگر دلیل قانع‎کننده‎ای وجود داشت، آن را به بازرسی کل ارجاع می‎دهم. بنده شخصا پیگیر این مسأله بودم و تاکنون به مدرکی دست نیافته‎ایم. بعضی‎ها اصرار دارند که بگویند عده‎ای بابت این قرارداد به دام قانون افتاده‎اند. دیروز یکی از تحلیلگران سیاسی می‎گفت که در این قرارداد دو میلیارد دینار اختلاس شده است. 

این تحلیل بی‎اساس است. بنده تأکید می‎کنم که این قرارداد ایراد‎هایی دارد ولی نه به‎شدت کلام این تحلیلگران. بنده شخصا خودم به روسیه رفتم و پرونده سلاح را مورد بررسی قرار دادم. برای احتیاط لازم نماینده و هیأت خرید سلاح را نیز تغییر دادم. به کشور روسیه هم اعلام کردم جانشین من که وزیر دفاع است را برای عقد قرارداد می‎فرستم. 

آیا قادر به آن هستید که مسئولیت سیاسی این قرارداد را مثلا در بُعد فساد مالی و اقتصادی بپذیرید؟ 

بنده از نظر امنیتی به این موضوع می‎نگرم نه از منظر سیاسی. اگر شخص یا اشخاصی به هرنحوی مرتکب فساد در این پرونده شوند، بنده آن‎ها را به بازرسی کل تحویل خواهم داد. جرم آن‎ها این خواهد بود که مرتکب فساد شده‎اند یا قصد چنین عملی را داشته‎اند. در ضمن هیچ مبلغی بابت این قرارداد به روسیه پرداخت نشده است. حتی مبلغی هم به هیأت تنظیم قرارداد نداده‎ایم. همان‎طور که عرض کردم تاکنون هیچ موردی مبنی‎بر فساد در این پرونده دیده نشده است و من همچنان پیگیر این مسأله هستم. 

آیا شما قصد دارید که صد‎ها هزار نفر از نیرو‎های مسلح کشور خودتان را با سلاحی مجهز کنید که تاکنون ارتش عراق به آن مسلح نشده است؟ 

این کلام اغراق‎آمیز است. ارتش عراق جزء یکی از قوی‎ترین و قدرتمند‎ترین ارتش‎‎های جهان محسوب می‎شد و در واقع جزء ده یا پنج ارتش برتر جهان بود. این درحالی است که ما در پایین‎ترین سطح تکنولوژی نظامی بعد از تغییر نظام بودیم. 

دلیل مسلح شدن ارتش عراق به سلاح‎‎های پیشرفته از جمله «اف16» و دیگر هواپیما‎های پیشرفته آمریکایی چیست؟ آیا این نوع مسلح شدن باعث قدرت بیشتر ارتش می‎شود؟ مسأله دیگر این است که بعضی از چهره‎های سیاسی به شش بار اعدام محکوم می‎شوند و بعضی دیگر می‎ترسند که به بغداد بیایند و بعضی هم در کردستان هرچه می‎خواهند انجام می‎دهند. آیا این اتفاقات طبیعی است یا غیرطبیعی؟ 

بهتر است همین سؤال را از خود آنان بپرسید. چرا اتباع عراقی پناهنده شده به خارج نمی‎توانند به کشور خود باز گردند؟ و چرا کسانی که در داخل عراق هستند، در آشفتگی به سر می‎برند؟ از پاسخگویی مردم به این سوالات می‎توانیم به حقیقت دست پیدا کنیم. بحث خریداری سلاح به امور امنیتی ربطی ندارد؛ اگر چه سلاح‎‎هایی مانند اف 16 و دیگر سلاح‎‎های پیشرفته باعث قدرتمند شدن عراق در انظار عمومی می‎شود. 

من به صراحت می‎گویم که اگر وضعیت سیاسی عراق بهتر شود، وضعیت امنیتی هم بهتر خواهد شد. مسأله استقرار سیاسی مهم‎تر از مسأله امنیتی کشور است؛ چراکه بعضی از سران سیاسی کشور باعث اخلال در امنیت و حتی تقویت تروریسم در کشور می‎شوند. این افراد همانند کسانی هستند که از خانواده خود سرقت  میکنند. این مسأله ارتباطی با کمیت و کیفیت نیروهای مسلح و تجهیزات نظامی ندارد. هم‎اکنون تعداد نیرو‎های مسلح در عراق بیش از نیاز کشور است. 

در گذشته گروهک‎‎های تروریستی برای خود نیرو‎هایی داشته‎اند. آن‎ها به یک وزارتخانه حمله‎ور می‎شدند و تمامی کارمندان را گروگان می‎گرفتند یا به یک تیم ورزشی حمله کرده و همه آن‎ها را قتل عام می‎کردند. 
با آن اوضاع ما به آن نیرو‎ها نیازمند بودیم ولی اکنون به امنیت سیاسی نیازمندیم. کسانی که دیگر نمی‎توانند اعمال تروریستی انجام دهند، اکنون از تروریست‎ها حمایت می‎کنند و مسأله حقوق زندانیان را به رخ می‎کشند. گویا نیرو‎های امنیتی دولت عراق مأمور به آن شده‎اند که فقط بی‎گناهان را به زندان بیاندازند! 

برخی مدعی هستند که زنان به جرم همکاری با تروریست‎ها به زندان محکوم می‎شوند.

این سخن بیهوده‎ای است. چرا کسانی که مدعی حقوق بشر هستند، تاکنون از زنان بیوه و ایتام و کودکان عراق سخنی نگفته‎اند؟ آیا فقط زندانیان در عراق بی‎گناه هستند؟! بسیاری از زندانیان از بازماندگان رژیم بعث سابق هستند و بسیاری دیگر نیز مرتکب جرم شده‎اند. 

بنده گروهی را مأمور ساخته‎ام که مسئولیت امور حقوقی زندانیان برعهده آن‎ها است. جالب است که ما فقط دفاع از مجرمین را می‎شنویم و کسی از خانواده‎‎های شهدا و ایتام و کودکان دفاع نمی‎کند و ظاهرا حقوق بشر مختص به زندانیان شده است! 

بنده با کمال میل آمادگی آن را دارم که اگر کسی دلیلی بیاورد و ثابت کند که فلان شخص کسی را زده یا شکنجه کرده یا زنی را بدون گناه بازداشت کرده باشد، با او برخورد کنم. به خدا من این را وظیفه خود می‎دانم؛ چراکه حرمت خانواده‎ها برای همه عزیز است. 

در روز‎های اخیر شاهد تظاهرات اعتراض‎آمیز در استان «الانبار» بوده‎ایم. نظر شما درباره تحرکات فوق چیست؟ 

تظاهرات حقی است که قانون اساسی آن را ضمانت کرده و دولت باید به خواسته‎های تظاهرات‎کنندگان گوش دهد؛ اما این موضوع باید با رعایت معیار‎های قانونی صورت پذیرد و همانند انحلال گروه بازپرسی و عدالت یا لغو قانون مبارزه با تروریسم، در تضاد با قانون اساسی نباشد. برخی می‎خواهند میان پلیس عراق و تظاهرات‎کنندگان درگیری به‎وجود آید و بگویند که آزادی و دموکراسی و حتی قانون اساسی در عراق وجود ندارد. 

اما اراده و خواست مردم عراق این نیست که هر کسی از خانه‎اش خارج شود و با جمع کردن هزار یا دو هزار نفر و دادن ده‎ها دلار به هر یک از آن‎ها از سوی طرف‎های خارجی تظاهراتی برپا کند.

من از نیرو‎های امنیتی و پلیس درخواست کرده‎ام که با تساهل با تظاهرات‎کنندگان سنی برخورد کنند تا مانع از نتیجه‎بخشی تلاش کسانی بشوم که به‎دنبال به‎وجود آوردن تنش هستند. 

 در آخر بفرمایید بحران کنونی کردستان بر سر مناطق مورد منازعه از کجا نشأت گرفته است؟ برخی مدعی هستند که این بحران به سبب آن است که ایران از این راه به سوریه سلاح وارد کند. 

آیا ما برای رفت و آمد به آن راه‎‎های سخت و دشوار نیاز داریم؟ آیا راه‎‎های دیگری برای ارتباط نیست؟ راه‎‎های زمینی باز است و حمل و نقل در آن با امنیت کامل جریان دارد. آیا می‎شود که ما ارتشی را برای امنیت این راه آماده کنیم؟ این یک جنگ رسانه‎ای علیه عراق است. نزاع با کردستان بر سر موضوع مناطق، از قبل بحران سوریه شکل گرفته و دعوا بر سر خط آبی است. مجلس آن را به عنوان خط مرزی کردستان تعیین کرده ولی کرد‎ها می‎گویند این تقسیم‎بندی آمریکایی است. چه شده است که کرد‎ها دیگر طرح‎‎های آمریکا را قبول ندارند و این مسأله را رد می‎کنند؟ مسأله این است که آن‎ها با نیرو‎های دجله که در محدوده خارج از خط آبی حضور دارند، مشکل پیدا کرده‎اند. 

کرد‎ها می‎گویند چون این مناطق کردنشین است، نباید نیرو‎های دجله در آن‎جا باشند و حضور آن‎ها نگران‎کننده است. ما این مسأله را پذیرفتیم و نیرو‎های دجله آن مکان را ترک کردند ولی گویا دیگر استان‎ها (نیوی، دیالی و کرکوک) هم جزء آن مناطق شده‎اند! البته گفت‎وگوها جریان دارد تا بلکه ثبات در این منطقه حفظ شود. 
ادعای ارسال سلاح از ایران به سوریه مضحک است. حتی پلی در مرز عراق و سوریه بود که ما آن را برداشتیم و دلیل این کار نیز حفاظت بیشتر از مرز کشور خودمان بود. ما نمی‎خواهیم مواد غیر قانونی از مرز عبور کند و امیدواریم که همه موارد به‎صورت قانونی باشد. حضور نیرو‎های نظامی منطقه کردستان در خارج از منطقه، غیر قانونی است ولی حضور نیرو‎های دجله قانونی است؛ چراکه این منطقه حساس است و ارتش و پلیس باید هماهنگ شوند. 

آیا راه حلی برای پایان دادن به این بحران موجود است؟ 

من طرحی را به مجلس پیشنهاد دادم و گفت‎وگو‎هایی مطرح شده است. ما به امنیت شهروندان کرد پایبند هستیم و کرد‎ها هم اکنون توانسته‎اند زندگی بهتری داشته باشند.

وضعیت اقتصادی مناطق شمالی تحسین‎برانگیز است. ما به هیچ وجه خواستار جنگ نیستیم و مناطق مورد منازعه با کمیسیون‎‎های مشترک اداره می‎شود. استان کرکوک تنها استانی است که براساس قانون، جزء مناطق مورد منازعه است و دیگر استان‎ها مانند نینوی، دیالی و صلاح الدین جزء این مناطق نیستند. 
بر اساس حکم رئیس‎جمهوری در سال‎های 2009، 2010 و 2011 قرار شد که بخشی از بازرسی‎ها بر عهده نیرو‎های عراقی باشد و بخشی دیگر بر عهده نیرو‎های پیشمرگ. 

میتوان گفت باتوجه به  نزدیک بودن انتخابات آینده در عراق، بسیاری از گروه‎ها فعالیت‎‎های خود را شروع کرده‎اند و فعالیت این گروه‎ها به آینده عراق بستگی دارد. به‎نظر شما این گروه‎ها خارج از اتحاد شیعی عمل می‎کنند؟ 

بنده بسیار خوشبین هستم. بسیاری از افراد برای اولین‎بار اعلام موجودیت کرده‎اند و قرار است که ائتلاف‎‎های جدیدی شکل بگیرد. به‎نظر من این حرکت به‎نفع آینده عراق است. ما می‎توانیم با این انتخابات به تمامی بحران‎ها خاتمه دهیم. ما از این انتخابات حمایت می‎کنیم. ائتلافی که امور یک استان را در دست می‎گیرد، باید به فکر آبادانی و عمران آن استان باشد.

 

 

 

 

استراتژی براندازان در جنگ نرم

ابوالفضل درخشنده

"عماریون"- استراتژی دشمنان در جنگ نرم بر دو محور اصلی و اساسی استوار است :

الف) ایجاد نارضایتی عمومی.

ب ) همگام کردن افراد ناراضی با خود و در نهایت به معارضه کشاندن آنان.

دشمن برای دسترسی به اهدافش از روش های زیر در جنگ نرم تا کنون استفاده کرده است:

1) دشمن می خواهد نام و عکس شهدا باشد ولی راه و روش و منش آنان نباشد ! زیرا روحیه ایثارگری و گذشت از منافع برای اعتلای کشور و انجام تکلیف بزرگترین سد در مقابل نارضایتی مردم می باشد.

2) طراحان براندازی نرم می خواهند به هر روش ممکن مردم را ناراضی کنند . سوء استفاده از غفلت های نیروی های خودی بهترین هدیه برای آنان است.

3) نفوذ عناصر بدلی در موقعیت های اجرایی که ارتباط بی واسطه با مردم دارند ، به منظور ایجاد شائبه ی فساد اخلاقی و مالی در بدنه مدیریت اجرایی کشور در نزد اذهان عمومی.

4) سلب امنیت روانی از جامعه با افزایش سرقت ، زور گیری ، تجاوز به نوامیس و گسترش اخبار مربوطه .

5) ترغیب مدیران اجرایی به پرداختن به معلول به جای برخورد اصولی با ریشه و علت ناهنجاری ها. مانند : به جای جلوگیری از قاچاق رسیور و ال ام بی به داخل کشور ، با مصرف کننده برخورد کنند . و...

6) تبلیغ گسترش بی دینی در بین مردم مانند تبلیغ گسترش روزه خواری در جامعه . در حالی که این امر با توجه به صف های روزه داران در هنگام افطار در مقابل نانوایی ها و توجه به نشانه های دیگر از اساس دروغ بوده و تنها دشمن می خواهد با این روش عملیات روانی خود را پیش ببرد.

7) قدرت نمایی ظاهری نیروهای انتظامی و امنیتی برای مردم ! به جای آنکه در مقابل دشمن و افراد بزه کار و هنجار شکن این قدرت نمایی صورت گیرد.

8) ترور سیاسی افراد تأثیرگزار و کسانی که نتوانسته اند آنان را در طرح براندازی نرم با خود همراه کنند ، با بد نام کردن و خانه نشین کردن آنان و تلاش جهت به عناد کشاندن اینگونه افراد که جان و جوانی خود را برای اعتلای نظام اهدا کرده اند.

9) برانگیختن حس انتقامجویی در بین مردم با ارایه اطلاعات غلط به آنان و یا زخمی نمودن آنان با پرونده سازی و جریمه های واهی.

10) جایگزینی افراد بدلی و نفوذی به جای افراد با تجربه معتقد .

11) در براندازی نرم دشمن هرگونه اعتراض حتی صنفی . احقاق حق و ... را می خواهد اقدام بر علیه امنیت ملی قلمداد کند .

12) در براندازی نرم دشمن می خواهد مردم در نهادها ، ارگان ها و سازمان های عام المنفعه و ارزشی ، با وعده های امتیاز و سهمیه و مادیات عضو شوند تا جنبه ارزشی اینگونه نهادهای ارزشی و ارزشمند با مادیات خدشه وارد شده و هر رزل و ژست و منفعت طلب و بی فرهنگی به طمع مادیات و امتیاز ها وارد این تشکل های ارزشی شده تا بدینوسیله روحیه خدمت گزاری وایثار از بین برود.

13) دشمن با تقسیم بندی مردم کشور به دستجات ، گروه ها، قوم و قبیله های مختلف ، سعی در جدایی آنان از هم دارد . درست به مانند تقسیم بندی کرد ، لر ، ترک ، بلوچ و...

ویا قرمز و آبی ... چپ و راست ...

14) در براندازی نرم دشمن می خواهد شور باشد اما بی شعور !

بصیرت باید از مردم گرفته شود تا شور مردم به راهی هدایت شود که دشمن
می خواهد از آن بهره ببرد!

استراتژی دشمن ،غبار آلود کردن فضای جامعه است تا حق از نا حق نشاخته
نشود تا عناصر بدلی بتوانند شور مردم بی بصیرت را به راهی هدایت کنند که به جز
خسران هیچ عایدی برای کشور ندارد.

15) در براندازی نرم دشمن میخواهد دین را در مقابل ملیت قرار دهد . در حالی که هر کدام از این دو در جای خود ارزشمند و مفید هستند ولی براندازان با تفکیک دین از ملیت و در مقابل هم قرار دادن این دو گاهی به اسم دین به ملیت می
تازند تا مردم را به دو دستگی و نارضایتی سوق دهند و گاهی به نام ملیت به دین حمله می کنند!

16) دشمن می خواهد افراد نفوذی و بدلی عکس بزرگان را بزنند و به نام بزرگان حرف خود را بزنند و کار خود را بکنند و بدنامی حرف ها و اعمال آنان متوجه آن بزرگان شود.

17) دشمن می خواهد باج گیران در مناسب اجرایی حاکم شوند تا زورگیری و فساد مالی اوج نارضایتی را ایجاد کند.

فراموش نکرده ایم که در زمان طاغوت یک پاسبان با درجه پایین از یک محله باج می گرفت . بیچاره آن کس که نمی خواست تمکین کند ! آنقدر در گیر انواع و اقاسم حاشیه های می شد که ...

در کل دشمن تمام تلاش خود را معطوف کرده است تا به هر شکل ممکن اکثر مردم در گیر پرونده های مختلف قضایی ، مالیاتی ، اجرایی و غیره باشند ، و در این راستا امید خود را به اشتباهات و غفلت های نیروهای داخلی بسته است تا نا آگاهانه و نا خواسته مردم را ناراضی ، معترض و در نهایت به عناد و دمشنی با نظام خود بکشاند. دشمن می داند که چه می کند و امیدش به نا امیدی مردم است تا بتواند از غفلت ها و حتی اشتباهات سهوی نیروهای خودی ، طرح براندازی نرم خود را اجرا کند.

شنود و ت.میم، چیست؟

افراد چگونه مورد شنود قرار می‌گیرند؟ + تصاویر  

عصر حاضر را عصر ارتباطات نام‌گذاری کرده‌اند، ولی حقیقت آن است تمامی امور پرورش یافته دست بشر علاوه بر اثرات مثبت و سازنده، دارای اثرات منفی و مخرب نیز هستند.

"عماریون"- مکالمات محرمانه و خصوصی رهبران سیاسی جهان که نقشی حیاتی در مسائل و روابط بین‌المللی کشورها دارد از شنود مخفیانه در امان نبوده است، بعنوان مثال روزنامه صهیونیستی "یدیعوت آحارانوت" اخیرا فاش کرد سرویس جاسوسی "موساد" سه ماه پیش از امضای پیمان اسلو در دفتر "محمود عباس" در تونس که در آن زمان معاون "یاسر عرفات" بود، دستگاه شنود نصب کرده بود.

مورد دیگر شنود غیرقانونی مکالمات ستاد انتخاباتی رقیب توسط "ریچارد نیکسون" رئیس جمهور سابق آمریکا است که برملا شدن آن موجب استعفای "نیکسون" از ریاست جمهوری آمریکا شد، اسنادی که توسط ویکی لیکس منتشر شده نشان می‌دهد که وی همه مکالمات کاخ سفید را به طور غیرقانونی ضبط می‌کرده است.

این گزارش به بررسی انواع ابزارآلات "شنود"، "استراق سمع"، "دستگاه‌های جاسوسی عمومی"، "فیلم‌برداری‌های مخفی"، "دستگاه‌های‌ آشکار کننده و مختل کننده" می‌پردازد.

بسته به نیاز، سازمان‌ها، افراد و حتی سیاستمداران با ورود به حریم خصوصی زندگی انسان‌ها از این ابزارهای جاسوسی بهره‌برداری غیر قانونی می‌کنند.

‌بررسی‌ سازمان‌های ذی‌ربط آمریکایی نشان می‌دهد، ابزارهای جاسوسی استراق سمع و فیلم‌برداری مخفی به شیوه‌های مختلف و با ظاهری معصوم از کلاه و سوییچ ماشین گرفته تا کامپیوتر شخصی در مکان‌های مختلف کار گذاشته می‌شوند.

این در حالی است که تجسس در امور زندگی انسان‌ها و حکومت‌ها قدمتی دیرینه دارد. نگاهی به داستان‌ها و تاریخ مصریان و یونانیان باستان این موضوع را بخوبی نشان می‌دهد. اما در عصر جدید جاسوسی برای اولین بار در زمان جنگ سرد بین آمریکا و "اتحاد جماهیر شوروی" برای دسترسی به تکنولوژی ساخت بمب اتمی بیشتر نمود پیدا کرد.

"گرالد فورد" رئیس‌جمهور آمریکا در سال 1974 به طور مخفیانه و بدون کسب اجازه از دستگاه قضایی این کشور با استفاده از دستگاه شنود به منظور افزایش امنیت و اقدامات ضد اطلاعاتی در راستای مبارزه جنگ سرد موافقت کرد.

با توجه به افشاگری‌هایی که اخیراً ادوارد اسنودن، کارمند اداره امنیت ملی آمریکا انجام داده امروزه هیچ شهروند، سازمان و یا نهادی در آمریکا و کشورهای متحد آن هیچ امنیتی ندارد. با گسترش فن‌آوری ابزارهای پیچیده‌تر و پیشرفته‌تر جاسوسی با تصویب قوانین نظارتی در آمریکا، امکان پایش و جاسوسی از تمامی جنبه‌های زندگی شهروندان وجود دارد و این موضوع یکی از بحث‌های داغ محافل سیاسی و قانون‌گذاری است.

ظاهراً این اصل که تکنولوژی و پیشرفت در کنار مزایا معایبی را نیز با خود به همراه می‌آورد در خصوص تجهیزات ارتباطی نیز مصداق یافته است. در واقع امروز می‌توان از "اینترنت"، "تلفن همراه"، "جی‌پی‌اس" و دستگاه‌های مختلف ارتباطی به عنوان شمشیر دو لبه یاد کرد، به‌طوری که از یک سو برای تسهیل ارتباطات بین فردی و از سوی دیگر به بزرگ‌ترین ماشین برای جاسوسی و پایش اطلاعات به کار گرفته می‌شوند.

درآمد هنگفت شرکت‌های مخابراتی آمریکا از فروش اطلاعات خصوصی شهروندان

کسب مخفیانه اطلاعات بدون اطلاع و اجازه دارنده اطلاعات را جاسوسی می‌گویند. از آنجایی که جاسوسی، در اکثر موارد کار غیر اخلاقی و غیر قانونی تلقی می‌شود معمولا این کار به طور مخفیانه صورت می‌گیرد.

از همان روزهای اولیه اختراع تلفن و تلگراف، کاربران نگران شنود مکالمات خود بودند و تا سال 1890 استفاده از تلفن بسیار رایج شد.

با نگاهی به سوابق شنود مکالمات در آمریکا، می‌توان دریافت که قوانین سفت و سختی برای مبارزه با این مسئله وجود نداشته و در بسیاری از موارد، قانون دست نهادهای امنیتی و اطلاعاتی این کشور را در این خصوص باز گذاشته است.

با پیدایش شبکه اینترنت که از خط تلفن برای انتقال اطلاعات بصورت‌های گوناگون استفاده می‌کند موضوع کنترل این اطلاعات از طرف نهادهای امنیتی و اطلاعاتی اهمیت بیشتری یافته است. امروزه شرکت‌های بزرگ مخابراتی در دنیا به ویژه آمریکا با قرار دادن اطلاعات تلفنی و اینترنتی شهروندان در اختیار نهادهای اطلاعاتی و جاسوسی سود هنگفتی از این طریق بدست می‌آورند.

برای مثال شرکت‌های بزرگ مخابراتی در آمریکا مانندAT&T و Verizon برای شنود و ثبت اطلاعات رد و بدل شده یک کاربر اینترنتی و یا مشرک تلفنی سالانه 325 دلار دریافت می‌کنند.

خبرگزاری CBC در گزاشی مستند آورده است شرکت مخابراتی AT&T از سال 2007 تا 2011 مبلغ 24 میلیون دلار از بابت ارائه خدمات شنود از شهروندان از آژانس امنیت ملی آمریکا دریافت کرده است.

بنابراین گزارش، آژانس امنیت ملی آمریکا با همکاری شرکت‌های مخابراتی روزانه 1.7 میلیارد فقره ایمیل، تماس تلفنی، پیامک و اطلاعات دیجیتال را کنترل می‌کند که این حجم اطلاعات در 24 ساعت معادل 138 میلیون جلد کتاب است.

از آنجایی که مخابرات آمریکا تحت نفوذ و کنترل کامل آژانس امنیت ملی این کشور قرار دارد شناسایی ارسال کنندگان پیامک‌ها کاملاً میّسر است، بنابراین کاربران باید مطلع باشند تمامی خدماتی ارتباطی که دریافت می‌کنند زیرمجموعه‌های سیستم‌هایی است که کاملاً تحت کنترل است و نباید تصور کنند که استفاده از آنتی پروکسی‌ها... موجب عدم شناسایی آن‌ها می‌شود.

البته باید گفت که تجسس در امور خصوصی افراد از طرف دولت‌های آمریکایی همیشه با بهانه حفظ امنیت شهروندان همراه بوده است.

از چه ابزارهایی برای شنود استفاده می‌شود

تبدیل دوربین تلفن همراه به ابزاری برای جاسوسی

پایگاه تحلیلی Infowars در گزارشی به جاسوسی دولت از شهروندان آمریکایی می‌پردازد.

"دولت از تمامی اطلاعات دیجیتال و ارتباطی شهروندان جاسوسی می‌کند، برای مثال دولت از تمامی ایمیل‌های ارسالی عکسبرداری می‌کند.

در این گزارش آمده است دولت از طریق تلفن همراه جاسوسی می‌کند و از راه دور می‌تواند میکروفون و دوربین تلفن شما را روشن کند. آژانس امنیت ملی آمریکا NSA در سیستم‌های اندرویدی تلفن همراه که اکنون یک سوم تلفن‌های همراه از این سیستم نرم افزاری استفاده می‌کنند کدی وارد کرده است که از طریق آن می‌تواند دوربین تلفن همراه در هر نقطه‌ای که فرد استفاده کننده قرار دارد فعال کرده و فیلم‌برداری کند.

دکل‌های تلفن همراه موقعیت فرد را لحظه به لحظه رصد می‌کنند و بدین ترتیب امکان فیلمبرداری از حرکات و اقدامات فرد مورد نظر در همه مکان‌ها را امکان‌پذیر می‌سازند.

اینفووارز در ادامه می‌نویسد "یافتن موقعیت فرد برای دولت مثل آب خوردن است تلفن همراه شما از شما عملا جاسوسی می‌کند و در واقع تلفن همراه نقش یک ردیاب را بازی می‌کند. ردیاب‌هایی که قربانیانشان با کمال میل آن‌ها را با خود حمل می‌کنند."

شرکت‌های سازنده تلفن همراه و شرکت‌هایی که خدمات اینترنتی ارائه می‌دهند سالانه میلیاردها دلار هزینه می‌کنند تا بتوانند رفتار کاربران خود را تحت نظر داشته باشند. پاول اهم استاد دانشگاه برکلی می‌گوید "خدمات فراوانی در گوشی‌های همراه وجود دارد و با اتصال به اینترنت امکان ردیابی فرد میسر می‌شود".

تحقیقات نشان می‌دهد که با استفاده از ردیاب‌های جی‌پی‌اس می‌توان فهمید که فرد چند بار در هفته به کلیسا می‌رود، از چه نوشیدنی‌هایی بیشتر استفاده می‌کند و با چه فرد و گروهی نشست و برخاست دارد. با بررسی مکان‌های رفت آمد فرد، سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی، مکان‌های احتمالی فرد را در ساعت‌ها و روزهایی خاص پیش‌بینی می‌کنند.

ایبن‌مو گلان Eben Moglen استاد حقوق دانشگاه می‌گوید: "تلفن همراه که ما آنرا با خود حمل می‌کنیم در واقع رباتی است که انسان دست و پای آن را شکل می‌دهد".

نتایج یک تحقیق در انگلیس نشان می‌دهد تلفن کردن به فردی با تلفن همراه نقش پنجم تلفن‌های همراه است و بیشتر کاربران با استفاده از آن در شبکه‌های اینترنتی جستجو می‌کنند، بازی می‌کنند و یا به موسیقی گوش می‌دهند.

بنظر می‌رسد تعادل بین امنیت و حریم خصوصی با انجام چنین اقداماتی به هم خورده است. اسنودن افشاگر آمریکایی که از کارکنان سازمان سیا است و اکنون در روسیه به امید پناهندگی سر می‌برد در گفتگو با گاردین گفته بود: "من نمی‌خواهم در کشوری زندگی کنم که در آن تمام مکالمات تلفنی شنود می‌شود".

برخی از شرکت‌های سازنده محصولات جاسوسی و شنود

شرکت اسپای قجتspy gadget" " که در شهر گرند فورک ایالت داکوتای شمالی آمریکا قرار دارد محصولات مختلفی در زمینه جاسوسی عرضه می‌کند.

یکی دیگر از شرکت‌های فعال در ساخت محصولات جاسوسی و شنود شرکت"eyetek surveillance" است. این شرکت در سال 1995 در شهر دربی انگلیس زیر نظر یکی از تکنسین‌های کار کشته نیروی دریایی انگلیس فعالیت خود را آغاز کرد.

یکی از مکان‌هایی که دستگاه‌های استراق سمع در آنجا به کار گذاشته می‌شود جعبه تقسیم تلفن‌های ثابت است.

در تصاویر زیر که سه عدد جعبه تقسیم 25 خطی را نشان می‌دهد مشاهده می‌کنید که جعبه تقسیم هیج محافظ و پلمپی ندارد و فرد جاسوس به راحتی می‌تواند نقشه خود را عملیاتی کند و به مکالمات محرمانه شما دسترسی پیدا کند.

بعضی وقت‌ها دستگاه شنود در مسیر عبوری سیم تلفن بکار گذاشته می‌شوند که کشف آن نیازمند دستگاه‌های پیشرفته ردیاب و کارآگاهان کارکشته است.

معرفی چند عدد از ابزارهای شنود

میزان جاسوسی و شنود در آمریکا به‌قدری گسترش یافته است که در فروشگاه‌های این کشور لوازم و ادوات جاسوسی خرید و فروش می‌شود.

فیلمبرداری با دکمه لباس

این وسیله یک دوربین جاسوسی است. همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید به راحتی به عنوان یک دکمه پیراهن روی لباس نصب می‌شود و می‌توان با آن فیلم‌برداری و عکاسی کرد. البته این دوربین مدت زیادی است که تولید شده اما حالا با امکانات جالبی به روز شده است.

‏

معمولا از دوربین‌های کوچک نمی‌توان انتظار کیفیت بالای تصویربرداری داشت. اما این یکی با کیفیت ۸ مگاپیکسل عکاسی می‌کند و با رزولیشن 1280x960 به صورت HD فیلم‌برداری می‌کند. این دروبین با یک بار شارژ تا ۵۰ دقیقه به صورت مداوم امکان تصویربرداری را دارد و حافظه micro SD می‌خورد. ‪و جالب‌تر از همه قیمت آن حدود ۵۸ دلار است. ‏

خودکار شنود

این خودکار با استفاده از میکروفونی که در قسمت داخلی آن تعبیه شده قادر است با حساسیت و کیفیت بالایی صدای محیط پیرامونش را ضبط می‌کند. با شارژ باتری خودکار از طریق کابل USB کامپیوتر می‌توان 12 ساعت بطور مستمر صدا را ضبط کرد.

این وسیله با نقش خودکار در محیط‌هایی به کار می‌رود که همراه داشتن وسایل صوتی و یا فیلمبرداری ممنوع است. از آنجایی که هیچ دکمه یا علائمی برای تشخیص آن در هنگام فعال بودن وجود ندارد یکی از ابزارهای مناسب برای شنود بصورت مخفیانه به حساب می‌آید.

در زیر به نمونه‌ای از کاربرد این خودکار اشاره خواهد شد:

افسران گمرک بولیوی برای مبارزه با فساد خودکار ضبط صدا(شنود) با خود حمل می‌کنند

به گزارش بی‌بی‌سی، دولت بولیوی در ابتکاری جدید برای مبارزه با فساد ماموران گمرک را مجبور کرده است خودکار دیجیتالی که قابلیت ضبط صدا دارند با خود حمل کنند مدیر گمرکات بولیوی گفته است در طول ساعات کاری دکمه ضبط صدا به منظور نظارت بر عملکرد ماموران فعال خواهد بود و بطور تصادفی صدای ضبط شده برخی ازخودکارها بررسی خواهند شد. او گفته است این طرح به منظور نظارت بر روند واردات و صادرات و برای جلوگیری از قاچاق غیر قانونی کالا که سالانه 400 میلیون دلار اقتصاد بولیوی را متضرر می‌کند بکار گرفته شده است.

عینک دوربین دار

شرکت الکتریکی تانکو در ژاپن عینکی ساخته است که قابلیت فیلمبرداری دارد این عینک که طرفداران زیادی دارد در طرح آفتابی نیز عرضه می شود. تصاویر ضبط شده در کارت حافظه ذخیره می‌شود. این عینک 30 الی 40 دقیقه بطور مستمر می‌تواند فیلمبرداری کند.

وزن این عینک 60 گرم و قیمت آن 82 دلار است. با استفاده از این عینک فرد جاسوس وارد محیط مورد نظر شده وبه راحتی فیلمبرداری می کند.

ساعت زنگ‌دار با دوربین مخفی

دوربین مخفی این ساعت می‌تواند به مدت 42 روز از محل مورد نظر فیلمبرداری کند. این دوربین فیلم را در کارت حافظه 2GB SD ذخیره می‌کند. این ابزار جاسوسی همانند دیگر ساعت‌های زنگدار معمولی است. یکی از قابلیت‌های دوربین این ساعت این است که آن قسمت از فیلم را که حالت ثابت دارد از قسمت‌هایی که در آن تحرکاتی وجود داشته است جدا می‌کند. این دوربین قابلیت برنامه‌ریزی دارد تا در ساعت‌های خاص روز فیلمبرداری کند.

چگونه می‌توان دستگاه‌های شنود و فیلمبرداری را کشف کرد؟

به نظر می‌رسد جاسوسی از حریم خصوصی شهروندان در آمریکا به معضل بزرگی تبدیل شده است. سایت‌های مختلف اینترنتی و شبکه‌های اجتماعی راهکارهای مختلفی را برای کشف ابزارهای شنود و جاسوسی ارائه می‌کنند که ظاهرا بخشی از کارهای روزمره مردم آمریکا همین فعالیت‌های کاراگاهی شکل می‌دهد. در این قسمت به چند مورد از آنها اشاره می‌شود.

تمام وسایل خانه را که غیر عادی بنظر می‌رسند مانند گلدان، تابلوهای دیواری ،آباژورها و ... را بدقت بررسی کنید. اسپیکرها را بررسی کنید احتمال نصب دوربین بر روی آنها وجود دارد. گل‌ها را تکان دهید.

مکان‌هایی که احتمال می‌دهید میکروفن می‌تواند در آنجا بکار گذاشته شود مانند زیر تشک‌ها و بالش‌ها و قفسه‌های کتاب را بررسی کنید.

ابزارهای شنود می توانند "وایرلِس" نباشند، بنابراین سیم‌هایی که به جایی و یا وسیله‌ای وصل نیستند را بررسی کنید. برخی از دوربین‌ها که به تحرکات محیط حساس هستند به هنگام فعال شدن صدایی ایجاد می‌کنند، بنابراین ضمن اینکه آرام راه می‌روید، گوش کنید.

چراغ ها را خاموش کنید و بدنبال چراغ سبز و یا قرمز خیلی ریز بگردید. برخی از دستگاه‌های شنود دکمه پاور دارند و احتمال دارد فردی که آن‌را بکار گذاشته این دکمه را نپوشانده و یا غیر فعال نکرده باشد. هنگامی که چراغ‌ها خاموش هستند با استفاده از یک چراغ قوه به دنبال انعکاس نور از زاویه‌های مختلف بگردید.

محبوبیت دستگاه مختل کننده

تبلیغات فروش دستگاه ردیاب و دستگاه مختل کننده شنود bug detector در شبکه های اینترنتی از کاربرد زیاد این وسیله در آمریکا حکایت دارد.

یک دستگاه ردیاب امواج تهیه کنید. استفاده از این دستگاه بسیار ساده است هر چند برخی از دستگاه‌های شنود قابل کشف با ردیاب نیستند.

با استفاده از تلفن همراه با شماره‌ای تماس بگیرید و در نزدیکی مکان‌های مشکوک گوشی را حرکت دهید. شنیدن صدای سیگنال در گوشی تلفن، به مفهوم تداخل امواج الکترونیکی و وجود دستگاه شنود در آن مکان است.

با پیشرفت ابزارهای برقی هوشمند و استفاده هرچه بیشتر آن‌ها به عنوان بخشی از وسایل پرکاربرد عادی مانند خودکار، عینک، ساعت و ده‌ها مورد دیگر که به چند مورد از آنها اشاره شد.

امکان جاسوسی از خانه‌ها و حریم خصوصی افراد بسیار آسان‌تر گشته است .به کار گذاشتن دستگاه شنود می‌تواند زندگی خصوصی ده‌ها و صدها فرد را به خطر بیاندازد. در واقع هر آنچه که شما می‌گویید، می‌بینید، می‌شنوید و انجام می‌دهید به کمک ابزرهای نوین الکتریکی تماما قابل پایش و جاسوسی هستند.

عصر حاضر را عصر ارتباطات نام‌گذاری کرده‌اند، ولی حقیقت آن است تمامی امور پرورش یافته دست بشر علاوه بر اثرات مثبت و سازنده، دارای اثرات منفی و مخرب نیز هستند.

نمی‌توان امر ارتباطات را نیز از این مقوله مستثنی کرد تا بدانجا که به همان اندازه که اثرات مثبت و سازنده آن موجب آرامش و طیب خاطر بشریت می‌شود اثرات منفی آن هم موجب سلب آرامش و آسودگی خاطر می‌شود و متاسفانه در همه اعصار افراد سودجو و سست عنصری که از فناوری و تکنولوژی‌های بشری در زمینه‌های غیراخلاقی و نادرست استفاده می‌کنند، وجود داشته و دارد. به گونه‌ای که هر تکنولوژی که پا به عرصه حیات می‌گذارد، هر دو روی مثبت و منفی خود را در معرض دید عموم قرار می‌دهد.