سال 82 دولت وقت طرحی را در قالب راه حلی جهت مهار معضل افسار گسیخته ی اشتغال به نام «بنگاه های زود بازده ی اقتصادی» ارایه کرد و این طرح را جز فتوحات خود در عرصه ی اقتصادی و اشتغال به حساب آورد. همان زمان این طرح مخالفینی پیدا کرد. منطق مخالفین طرح، این بود که با توجه به اینکه از این قبیل طرح ها پیش تر اجرا شده و موفق نبوده و البته زمینه و احتمال برای به انحراف کشیدن این سرمایه ها در جای دیگری به جز عرصه ی اشتغال ممکن است و غیره، این طرح جوابگو نیست.
و اما بعد:
زمان گذشت و سال 84 مصادف شد با روی کار آمدن دولت عدالت محور. و این دولت در پی عملی کردن وعده هایی بود که به رای دهندگان خود داده بود. در این بین چه طرحی از طرح پیش گفته بهتر...
با تزریق حجم بالای نقدینگی در اقتصاد متلاطم و در آستانه ی تغییرات مدیریتی – ناشی از تغییر رئیس دولت - آن زمان عملا تمامی پیش بینی های منتقدین این طرح رنگ واقعیت به خود گرفت و اوضاع چنین شد که منتقدین پیش بینی می کردند!
دوم
در خبرهای چند روز اخیر متوجه شدم که در پی تصویب طرحی منطقه ی کوت عبدالله از شهرستان اهواز منفک و در قالب شهرستانی جدید باز تعریف می شود. شهرستانی با نام جدید کارون. اینکه طراحان این طرح از تصویب آن به دنبال چه چیزی هستند هنوز برای نگارنده و البته بسیاری دیگر مکشوف نبوده و در این بین سلب مسولیت ها از خود نیز این روزها بازار گرمی پیدا و مخالفت های آنچنانی نیز هم از جانب به خصوص برخی از مجلس نشینان به جالب شدن موضوع کمک کرده و در این بین گمانه و یا نیت و حتی برنامه ی دست اندر کاران این طرح ولو به صورت کلی بیان نمی شود! گویی هر گونه اطلاع رسانی در این موضوع تکدر خاطر کسانی را در پی دارد...
سوم
این صحبت رییس جمهور کماکان در گوشم زمزمه می شود؛ آنجا که در مصاحبه ی انتخاباتی خود در سال 84 گفت «گاها مجوزها و یا دستوراتی داده می شود که وقتی دنبال می شود مشاهده می شود که عکس آن اتفاقی که دنبال می شد حاصل گردیده»...
و در آخر اینکه عزیزان دست اندر کار و مسببین شهرستان شدن کوت عبدلله چه کمکی می خواهند به این منطقه بکنند که در قالب بخش و منطقه بودن آن میسر نیست؟ آیا مشکل این منطقه شکل تقسیماتی آن است و یا مشکل محتوایی آن؟
به هر حال گوش دادن به نظرات دلسوزان و کارشناسان این عرصه خالی از فایده نیست که پیش از این در مواردی همچون طرح های اشتغال زایی که در سطور فوق بدان اشاره شد. اثرات گوش نسپردن به نظر اهالی فن خود را هویدا کرده و مستاصل بودن اقتصاد کشور از جمله ی آن است...
و در آخر بی صبرانه به انتظار نشسته ام که ببینم آیا این تصمیم دولتیان نیز همچون غالب تصمیمات آنان نتیجه ی عکس می دهد و یا شهر شدن کوت عبدالله استثاست...
چرا نباید کوت عبدالله شهرستان شود؟
شوشان / توفیق ربیعی
با در نظر گرفتن اینکه مناطق اطراف مرکز شهر اهواز مثل کوت عبدالله یعنی حد فاصل فلکه «پاداد» تا «هادی آباد» با جمعیتی نزدیک به 300 هزار نفر که از این تعداد می توان به آمار بالای مهاجرین جنگ تحمیلی که در این منطقه سکنی گزیده اند و نیز مردم اکثرا کشاورز و دامدار و طبقه کم درآمد آن، که به جرات می توان گفت اکثر آنان نیز زیر نظر کمیته امداد امام خمینی (ره) و بهزیستی قرار دارند، تبدیل کردن این منطقه یا حتی نصفی از آن به شهرستان جز تبدیل کردن آن به شهری فقیر نتیجه ای به دنبال نخواهد داشت.
در شهر های فقیر هم تحرک اجتماعی به ندرت صورت خواهد گرفت. چون این تحرک با میزان آموزش رابطه مستقیمی دارد . در حالی که همه آموزش ها و تحصیلات دانشگاهی و فرهنگی در مرکز شهر یعنی محل سکونت طبقه پر درآمد قرار دارد.
از مقایسه شهر تازه تاسیس کارون با شهرهای شیبان و ویس می توان به این نتیجه پی برد که این عمل نه تنها باعث پویایی شهر نمی شود بلکه مشکلات آن به مراتب بیشتر خواهد افزود.
شاید مهمترین مورد آن مشکلات، مهاجرت طبقه متوسط و تقریبا درگیر در موسسات دولتی و نظامی و غیره به مرکز شهر باشد که بتوانند از امکانات آموزشی و تفریحی و فرهنگی و خدماتی استفاده بهتر و راحت تری داشته باشند که متاسفانه این هجرت هم سبب افت فرهنگی و اجتماعی شهر تازه تاسیس خواهد شد.
در این پروسه شاید مهمترین عامل شهر شدن منطقه کوت عبدالله بعد جمعیتی آن باشد. غافل از اینکه این عامل به تنهایی نمی تواند جوابگو باشد چرا که بر اساس اظهارات کارشناسان سازمان ملل متحد در سال 1967 میلادی عوامل متعددی از قبیل :
1- فعالیت های اقتصادی؛ یعنی اینکه اشتغال بیش از پنجاه درصد مردم در بخش های کشاورزی و دامداری به منزله روستایی بودن منطقه و اشتغال 75 درصد مردم در بخش صنعت و خدمات حاکی از شهر بودن منطقه می باشد . حال اینکه این رقم دقیقا در منطقه کوت عبدالله برعکس است.
2- مشخصات شهری ؛ یعنی اینکه شهر کلیه مشخصات شهری از قبیل بیمارستان، دانشگاه، مراکز تفریحی، حمل و نقل و غیره را باید داشته باشد که متاسفانه منطقه کوت عبدالله فاقد همه موارد ذکر شده فوق می باشد.
3- موقعیت مطلق و نسبی شهری؛ یعنی اینکه یک شهر از محیط طبیعی خود تاثیر می پذیرد مانند ساخت زمین شناسی شهر، موقعیت توپوگرافی آن، شیب زمین، سطح ایستایی، آب و دیگر عوامل طبیعی از قبیل اختلافات جغرافیایی و آب و هوایی نسبت به اوضاع مجاور ارزیابی می شود. حال آنکه منطقه کوت عبدالله چسبیده به شهر است و هیچ گونه اختلاف طبیعی با آن ندارد.
پس بررسی موارد فوق به راحتی به این نتیجه خواهیم رسید که تبدیل به شهر کردن منطقه کوت عبدالله عجولانه و غیر کارشناسی بوده است.
