یک خبر هنری

پنجمین همایش منطقه ای شعر محلی گپ دل

پیام دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو ایران به همایش گپ دل بهبهان

۲۱ اسفند ۱۳۹۰ شکری نسب ۱ نظر27 مشاهده

بهبهان امروز: دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو ایران پیامی را به پنجمین همایش منطقه‎ای شعر محلی «گپ دل» در بهبهان ارسال کرده و در آن برگزاری این همایش را گامی موثر در تجلی عظمت تاریخی و فرهنگی این شهرستان دانست.

به گزارش بهبهان امروز و به نقل از فارس-جنوب خوزستان، محمدرضا سعیدآبادی در پیام خود به پنجمین همایش منطقه‎ای شعرمحلی گپ دل بهبهان اظهار داشت: زبان گفتاری و نوشتاری به عنوان وسیله ارتباطی انسان‎ها بخشی از فرهنگ و هویّت هر جامعه را تشکیل می‎دهد و از طریق یادگیری و آموزش به نسل دیگر منتقل می‎شود. زبان هر جامعه مبتنی بر پیوستگی‎های عرفی و قراردادی میان واژه‎ها و مفاهیمی است که از رهگذر آن هر ملتی هویت و شخصیت بین‎المللی خویش را بر اساس آن بنیان می‎نهد.

وی با بیان اینکه زبان به عنوان یک پدیده اجتماعی به دو شیوه نقش اساسی خود را در فرهنگ‎پذیری انسان‎ها ایفا می‎کند، تصریح کرد: کارکرد مبادله‎ای و ارتباطی و کارکرد بازیابی هوبت فرهنگی اقوام این دو شیوه تاثیرگذاری زبان در فرهنگ پذیری انسان‎ها هستند.

سعیدآبادی ادامه داد: زبان به عنوان نوعی ابزار مبادله اجتماعی است که افراد تجربیات، اندیشه‎ها، عادات، ارزشها و هنجارهای اجتماعی خود را به یکدیگر مبادله می‎کنند و علاوه بر این با برقراری ارتباط اجتماعی از طریق آن، نیازهای یکدیگر را رفع می‎کنند.

وی افزود: زبان‎های اقوام گوناگون با هویت فرهنگی آنها ارتباط تنگاتنگی دارد ، چرا که هر قومی برای داشتن یک هویت فرهنگی خاص در یک جامعه یا سرزمین خاص از یک سری عناصر انسانی مشترک برخوردار است که از جمله ی آن‎ها می‎توان به زبان اشاره کرد که به نوعی وجود آن با یکپارچگی و انسجام همراه است .

دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو ایران در ادامه پیام خود با بیان اینکه بر بستر چنین درکی از اهمیت فرهنگ‎ساز زبان در مقیاس ملی؛ ضرورت حفظ و توجه به گویش‎های محلی امری اجتناب‎ناپذیر و ضروری می‎کند، گفت: به اذعان زبان‎شناسان اعتبار و ارزش یک زبان به میزان تنوع گویش‎های محلی آن است. به دیگر سخن وجود تنوّع وکثرت گویش‎های محلی، سرمایه و اندوخته‎ای ارزشمند از دایره لغات واژگانی است، که در وحدت یک زبان ملی نقش بسیار حیاتی را ایفا می‎کند.هر چقدر رنگین‎کمان گویش‎ها فزون‎تر، لطافت، زیبایی، قدرت ادبی، و گستره معنایی آن بیشتر است.

وی ابراز داشت: زبان و ادب پارسی به مدد بهره‎مندی از گنجینه متنوّع و متکثّر گویش‎ها و خرده فرهنگها، از حلاوت، ملاحت و صلابت بالنده‎ای برخوردار است. مستشرقین بزرگی مانند شاردن، ادوارد براون، هانری کربن، نیکلسون، لویی لانگلسن، ژاگ دووالینبرگ، ژول مول و… همگی بر این باورند که زبان وادب فارسی ازیک روح متعالی برخوردار است که کمتر زبان و گویشی از این موهبت برخوردار است. این روح نه تنها در زبان بلکه در معماری، موسیقی و سایر شقوق هنر نیز به خوبی تنیده شده‎است. بی‎جهت نبود که ژول مول محقّق پرآوازه فرانسوی چهل سال از عمر خود را مصروف ترجمه فاخر شاهنامه فردوسی نمود. جالب آن که ژاک دووالینبرگ اتریشی که از خاورشناسان بنام بود در واپسین لحظات عمرش آرزو کرد که ای کاش می‎توانستم تربیت فرزندانم را با به اتمام‎رساندن ترجمه شاهنامه به جشن بنشینم .

سعیدآبادی تصریح کرد: وسعت قلمرو گویشی زبان فارسی مهم‎ترین عنصر پایایی و مانایی زبان پارسی است که مع‎الاسف طی چند دهه اخیر بنا به دلایل متعددی که برخی از آن توسط یونسکو در کتاب «‎اطلس زبان‎های در معرض خطر جهان‎» به چاپ رسیده‎است، مطرح شده‎است.

وی به اهمیت زبان پارسی نیز اشاره کرد و اظهار داشت: اهمّیت زبان پارسی به حدّی است که در گزارش یونسکو پیرامون زبان‎های در معرض خطر زبان‎های زیر مجموعه ایران در بخش آسیای غربی و مرکزی تحت عنوان “‎زبان‎های شرقی ایرانی‎” و “‎زبان‎های غربی ایرانی‎” مورد بررسی قرار گرفته شده‎است.

سعیدآبادی افزود: در چاپ سوم کتاب اطلس زبان‎های در معرض خطر که در۲۰۱۰ به چاپ رسید دو هزار و ۵۰۰ زبان در معرض خطر قرار دارد. این در حالی است که در چاپ اوّل این کتاب به سال ۲۰۰۱ تنها ۶۰۰ زبان در معرض خطر نابودی قرار داشت. افرایش نگران‎کننده زبان‎های در معرض خطر زنگ خطر جدّی برای متولّیان و دست‎اندرکاران این حوزه می‎باشد.

دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو ایران در ادامه پیام خود اذعان داشت: از آنجا که مقوله زبان‎های در معرض خطر در دستور کار یونسکو قرار دارد و برخی ازکشورها در تدارک تصویب کنوانسیون در این زمینه هستند، ضروری است مراجع ذیربط در کشور موضوع را در دستورکار قرار داده و ملاحظات کشورمان را در این زمینه بررسی و اعلام نمایند تا به موقع در یونسکو مطرح گردد.

وی خاطرنشان کرد: لازم به ذکر است که مسئولین می‎توانند تدابیری بیندیشند تا به حفظ این گویش‎های محلّی کمک نمایند از جمله این تدابیر که به عنوان پیشنهاد ارائه می‎شود که می‎توان به مواردی نظیر شناسایی گویش‎های محلی در قالب یک طرح ملی و با استفاده از کارشناسان رشته‎های مردم‎شناسی و زبان‎شناسی، کمک به تأسیس مؤسّسه‎های علمی و پژوهشی که به طور تخصّصی در زمینه گویش‎های محلی کار می‎کنند، کمک به حفظ منابع مکتوبی که این زمینه وجود دارد، فرهنگ‎سازی در سطح دانشگاهها و تدریس واحد درسی با نام “‎راه‎های حفظ گویش‎های محلی” و یا “‎چگونه گویش‎های محلی خود را حفظ کنیم” در سطح مراکز مختلف دانشگاهی اشاره کرد.

سعید آبادی در پایان گفت: در پایان مایلم مراتب تقدیر و تشکر خویش را از دست‎اندرکاران و برگزارکنندگان این همایش با شکوه اعلام نمایم و بگویم که استان خوزستان و به ویژه شهر کهن بهبهان با تاریخی ماندگار همواره یکی از خاستگاه‎های تمدن ایران زمین بوده‎است و از این حیث نیازمند معرّفی جدّی‎تر و مسئولانه‎تر مسئولین استانی و کشوری است تا بیش از پیش گنجینه‎های ماندگار و هویّت فاخر میراث فرهنگی این شهر نمایان شود. بی‎تردید برگزاری این همایش گامی مؤثر در متجلّی نمودن گوشه‎ای اندک از عظمت تاریخی و فرهنگی شهر کهن بهبهان به شمار می‎رود.